Калі яшчэ дзесь пры Казіміры Яне

Прыйшоў сюды Карл найшалёны

І ўзяўся паіць дол крывёю, паганец,

Знішчаючы нашы плямёны,

А цар той з усходу ліў кроў гэтаксама,

Пакуль ён з Чарнецкім не стрэўся,

О колькі тут гора, дзе сённяшні замак