Лас, сыз және шіріген көкөніс иісі барша мақұлық атаулының жиынтығы тәрізді құбыжықтың қапысыз танылатын иісімен астасып кететін. Джордж атауын да білмейтін құбыжықтың иісі, жасырынып, секіруге әзір тұрған тап Соның — көрінгеннің бәрін жейтін, әсіресе бала етіне құмар мақұлықтың иісі.

Сол күні таңертең ол есікті ашып, бір қолымен ажыратқышты іздеп қабырғаны сипалап, екінші қолымен әдеттегіше есіктің тұтқасына жармасып алды, көзі қатты жұмулы, шөл даланың ортасында жұтым су көксеген өсімдік түбірі тәрізді тілінің ұшы аузынан салақтап кеткен.

Күлкілі ме? Әрине! Айтары жоқ! Джорджиге қараңдар! Джорджи қараңғыдан қорқады! Ол әлі кішкентай! Әкесі ортақ бөлме, ал шешесі қонақжай бөлме атаған жерден музыка үні естіліп жатты. Бейне алыс, тым жырақтағы басқа дүниеден шығатын тәрізді. Сірә, суасты ағысымен алысып әлі құрыған пенде адамға толы жағажайдағы жайбарақат сөздер мен риясыз күлкіні тап осылай қабылдайтын болар.

Оның саусағы ажыратқышты сипалап тапты. Уһ! Сырт етті… бірақ ештеңе жоқ. Ешқандай жарық жоқ. Шайтан алғыр! Электр!

Джордж қолын жылан салған себетке тигендей ажыратқыштан жұлып алды.