талдың тамырына балайды. Ал мәдени құндылықтар осы талдың жасыл жапырағы мен хош иісті гүлі һәм тәтті жемісі саналады. Әдетте тамырға ешкім қызықпайды. Біріншіден, талдың тамыры топырақтың астында жатады. Екіншіден, оның түсі, хош иісі, тәтті дәмі болмайды. Тамырға қарап эстетикалық ләззат ала алмайсың. Сондықтан да ақындар талдың тамырын өлеңге қоспайды. Әдетте өлең-жырдың негізгі арқауы – үзіліп түскен жапырақ, оған тұрған шық, жұпар иісті гүл, бал татыған же-міс. Бірақ осы көркем нығметтің бәрі «қадірсіз қалған» та-мырға тәуелді. Тамырдан қиылса, жоғарыда айтылған көр-кем нығметтің бәрі адыра қалады