Түн баласында аңдып жатып барлығы шырт ұйқыға кеткен сәттерді пайдаланып, көрпенің астына кіріп алып еңкілдеп жылап, ботадай боздайтынмын. Сол кездерде мамық көрпе үстімнен басқан қабірдің қара тастарындай болушы еді. Өзіңіздің киіп жүретін көйлегіңіз бен басыңыздан тастамайтын жұпар иісіңіз сіңген ақ орамалыңызды қатты құшақтап, иіскеп жатып талықсып ұйықтап кететінмін де, түсімде сізді көретінмін. Сол баяғы жылы жүзіңізбен, көркем мінезділігіңізбен баяу басып кеп жаныма жайғасып отырасыз да, «