Олай болса, үйіңе бар. Бала дүниеге келгенше, күт, – деді.
Амалы құрыған әйел үнсіз үйіне қайтты. Бала дүниеге келгенше, тоғыз ай бойы байғұс әйел көз жасын көлдетіп, Жаратқанға жалбарынумен болды. Дүниеге әкелген соң, перзентінен айырылатыны да, күнәсінің жазасының ауырлығы да оның тәубе етуіне кедергі бола алмады. Қалай болған күнде де, аяғы тайса да, мәңгілік бақытқа ақиретте қол жеткізетінін бір сәт те естен шығармады. Бала дүниеге келісімен, құндақтап алып, Алла елшісінің құзырына қайта келді. Оған өз күнәсінің жазасын алуға дайын екенін айтты. Пайғамбар:
– Баланы емшектен шыққанша бақ! Сәл қатайған соң кел, – деп, кері қайтарды. Орасан зор сабырмен күнәсінің жазасын күткен келіншек бала тәй-тәй басқан кезде, қолынан жетектеп, Алла елшісінің құзырына қайта келеді. Бұл дүниеден хабарсыз бейкүнә сәби қолына ұстатқан нанды тістелеп, анасымен бірге Алла елшісінің құзырында тұрған еді. Арадан бірнеше жыл өтсе де, өкініштің дертінен айыға алмаған бейбақ ана:
– Уа, Расулалла! Бала өсті, өзің көргендей өз нанын өзі жей алады, – деді. Жазаның уақыты келген еді. Баланы тәрбиелеу үшін сахабалардың біріне тапсырды да, әйелді жазалауға дайындық басталып кетті. Жазалау кезінде Халид ибн Уалидтің әйелдің күнәсін бетіне басып, дөрекі сөздер айтқанын естіп қалған Алла елшісі оған бірден ескерту жасады.
– Тіліңе ие бол, Халид! Нәпсім құдіретіне тәсілім болған Жаратқанның атымен ант етемін, бұл әйел тәубе жасағаны соншалық – басқалар да дәл солай тәубе жасайтын болса, міндетті түрде кешірімге лайық болар еді, – деді де, сахабаларға жаназа намазына дайындық жасауды бұйырды. Әйелдің жаназа намазын өзі шығарып, жерлеу рәсіміне қатысты20