6-қоида

Инсоннинг бошига нимаики келса, тилидандир. Яхши ҳам, ёмон ҳам тилдан чиқади. Киши гапирмаса, сўз унинг асири. Оғзидан чиққанидан сўнг инсон сўзининг асирига айланади. Лекин муҳаббат ҳам шундайми? Ҳатто энг гўзал, энг чуқур маъноли шеърлар, достон ва эртаклар ҳам ишқни сўз билан ифодалаб бера олмайди. Чунки унинг олдида сўз у ёқда турсин, тил ўз кучини йўқотади.