очлик сиёсий маҳбусларга, эҳтимол, энг яхши таъсир қилувчи жазо шаклларидан бири эди. У инсон руҳиятини шикастлар, уларни ақлдан озган махлуқларга, бир чўмич ортиқча ёвғон шўрва учун ҳар қандай хўрликка, камситилишга чидашга тайёр жонзотларга айлантирарди. Улар озиқ-овқат чиқиндиларини тимирскилашар, картошка пўчоқларини йиғишар, инсонни сўрувчи очлик ҳиссини босиш учун бировларнинг товоқларини ялашарди. Уларнинг ичида эса яқин-яқингача номлари чуқур ҳурмат билан тилга олинган кишилар бор эди.