Осындай ауыр қазаларды көрген ана ақыры: «Тәубә, жалғызыма жәрдем ет», — деп күні-түні құдайдан жатып - тұрып тілейтіні жалғыз Ғазиздің тілегі болды. Кенже бала әрі жалғыз бала онша сүйкімді болып өскен жоқ. Ол есін біле, ұрыс, төбелес бұзықтықтан басқаны білмеді. Әкесіз балаға қатты жеку қиын анаға. Міне, осылай өз бетімен өскен Ғазизге жеңгелерінің қойған аты «сотанақ ұл», «тентек бала», «бұзық қара ұл» дегендер еді. Бірақ, олар мұның сыртынан болмаса, көзінше бұл аттарды атамайтын еді. Өйткені бүл естісе болғаны, бір нәрсесін бүлдіріп, өшін алады.

Бір күні оған бір жеңгесі: «Тентек-ай, ана бұзауларды қайтарып жібере қойшы бермен қарай», — десе, бұзауларды сол үйдің жанына айдап келіп: «Бұзауды байлап ал», — депті. Әйел бұзауларын байлайын деп шығып кеткенде, оның үйіне кіріпті де бар кесе-аяқ, ақ құманды қиратып, оттың басына үйіп кетіпті.