Цитаты из книги автора Жадыра Жанарбек Сүйе біл

Ертеде ұстаздардың бірі аппақ қағазға бір қара нүкте қойып, шәкірттерінен:

– Қағаздан не көріп тұрсындар? – деп сұраған екен. Сонда шәкірттері бір ауыздан:

– Қара нүкте көріп тұрмыз, – депті. Сол кезде ұстазы:

– Міне, көрдіңдер ме, сендер бір парақтағы соншама ақ жерді көрмей, кішкене ғана қара нүктені көріп отырсыңдар, – деген екен.

Әрбір мұғалім – шығармашылық тұлға. Мұғалім: ол – әртіс, заңгер, психолог, дәрігер, технолог, тіпті кейде есепші, біріне дос, сырлас, біріне ана, біріне сыншыл, айта берсең көп.

Бала кезінде құшаққа алынбай, бауырға басылмай, маңдайы иіскелмей, беті сүйілмей, басы сипаланбай өскен бала ержете келе тасбауыр болады. Ол кезде сүйіспеншіліктің не екенін ұмытатын болады

Көп жағдайда біздер сөйлегенді жақсы көреміз, бізді тыңдаса екен деп мұңымызды шағамыз, бірақ тыңдағанды ұнатпаймыз.

Әр адамның бойында аздаған өзіне деген сенімсіздік болады. Ол қандай да бір істі істемес бұрын жүрексінеді. Бұл қолымнан келер ме екен деген ойлар мазалайды. Егер оны сол сәт тек өз ерік-жігеріне салатын болсақ, мүмкін сол жабулы күйінде қалдырып қоюы ықтимал.

Сүйіспеншілік – тіршіліктің сәні мен мәнін келтіретін нұр, әрі ең басты қуат көзі. Жарық дүниеде барша кедергі мен кесапатты жеңетін күш те осы – сүйіспеншілік.

қой, ананың о дүниеге аттануымен, сен үшін «жәннат есіктерінің» бірі жабылады.

Раббым! Олар маған бала кезімде қалай мейірленген болса, сен де оларға мейіріміңді төк» деп тіле».

Раббым! Олар маған бала кезімде қалай мейірленген болса, сен де оларға мейіріміңді төк» деп тіле».

, Раббым! Олар маған бала кезімде қалай мейірленген болса, сен де оларға мейіріміңді төк» деп тіле».