Abdurahmon kabi bir kishining suvg‘a tushkan nondek shilqillab qolishig‘a: "Ko‘rpangga qarab oyog‘ uzat, mullavachcha!" deb o‘zicha kulib qo‘yar edi.
Xo‘b, muftilar qolsin, yana bir necha kun sasishsin. Biroq, Abdurahmonni to‘xtatmang, agar siz shu chuvalchangning bahridan o‘tsangiz, hamrohlariga katta ibrat ko‘rsatkan bo‘lasiz.
Anvar kulib qo‘ydi.
— Siz menim do‘stimga qattig‘ tikildingiz...
Anvarning arabcha, forsiycha lafzlardan xoli, sodda tahririni nusxalarga ko‘chirar ekan — "attaomu bilo milhi" (tuzsiz osh), deb kulib qo‘yishi muftilarni o‘ylatib qo‘yar, bu ta’nani chin ko‘ngildan chiqqanig‘a shubhalanishni-da, shubhalanmasni-da, bilmas edilar.
Ko‘bchilik chidalmadi, gur etib kulib yubordi. Valixon to‘raning o‘zi ham tavba aralash kulib qo‘ydi.
Sultonali yengilcha kulib qo‘ydi:
— Bosh munshiylik lavozimoti borasidagi fikringiz darhaqiqat to‘g‘ri, — dedi, — ammo mirzo Anvarning uhda qila olishi muhaqqaqdir.
Ra’no yugurib ariqqa ketdi, Nigor oyim o‘lturgan joyidan “Ra’noning aqli tushsin” deb kulib qo‘ydi.
Bularning vaqirlashig‘a uyqusi o‘chib ketkan Qobil, to‘ng‘ur-to‘ng‘ur bir narsalarni so‘zlab, yostiqdan boshini ko‘tardi.
Shunday qilib, mirzo Anvarni qiz bilan qochirdingiz?
Yuv yuzingni, Ra’no.
Anvar suv quyib turdi, Ra’no yuzini yuvdi. Anvar qoziqdan sochiq keltirib berdi. Ra’no artindi.
— Ana tamom... Endi
40. ALDASH UCHUN BOLA YAXSHI
