Дулатов, Байтұрсынов, Бөкейханов,
Білемін бұл үш ердің айтпай жайын.
Кешегі қара күнде болмап па еді,
Бірі күн, бірі шолпан, бірі айым.
Көшбасшы адамдарын айтшы маған.
Меніңше, Ермеков деген бала,
Ұқсайды ұшқыр қыран қаршығаға,
Сорлымен соңғы нанын бөліседі,
Білгенін үйретуге алды әм бос
Айтпап па ем Сабатаев Сатылғанды.
Сатекеңдей жандардың бұл дүниеге,
Тууының мәнісін білемісің?
«Талантсыз құр оқумен түк болмайды»,
Жастар оны таниды «не как юрист»,
Таниды «как мелочный канцелярист»,
Обломовтың бірінің «типі» жақын.
Қазақ деп жекелеме адамзат де,
Ол кісінің пікірімен болсаң таныс.
Құдайберді баласы Шәкәрім,
Көп оқуы болмаса да туысы кәміл.
Жазған шежіре, жайған үлгі арқасында,
Ертеден бұл алашқа аты мәлім.
Кейбірі балалықпен адасады,
Адасумен баспайтын жер басады.
Катесін ұққаннан соң, ары кеміріп,
Жазаға өзін-өзі дарға асады.
Алса егер Толстойдың тәрбиесін,
Абай да көрсетер еді сондай кепті.
